Istanbul. Culturele hoofdstad 2010.
Reden genoeg om terug te gaan. Ik heb de stad al talloze malen (meer als 20 keer !) bezocht , hetzij in transit hetzij als eindbestemming.
Reden genoeg dus om de ongetwijfeld geëvolueerde stad en sfeer nog eens op te snuiven.
Aanvankelijk zou ik solo gaan, Ann had geen verlof meer over, maar dat kon bezwaarlijk een reden zijn om niet te vertrekken.
Ik vond een goedkoop ticket voor de vlucht. Het hotelletje lag bijna perfect centraal en de prijs/kwaliteitsverhouding was zonder meer heel goed.
In de voorafgaande maanden kwam mijn reisintentie ter sprake in De Sloeber.
Marnik had vroeger al eens info opgevraagd over Istanbul.
Van het een kwam het ander.
Marnik sloot zich bij mijn gezelschap aan. Ik mocht gidsen. Marnik bleek een geïnteresseerde reisgenoot te zijn. En de (te korte) trip was zondermeer aangenaam en boeiend. Dat de temperatuur vlot boven de 30 ° kwam was meegenomen. Het kan anders behoorlijk 'waaien en trekken'.....
Gelukkig kon de drukkende warmte geregeld worden 'verlicht' door de talloze ferrycrossings...
Na aankomst in de Sahiba Gokcen airport waren we eindelijk op Turkse bodem. Met het openbaar vervoer (bus en ferry) bereikten we tenslotte onze stek voor de volgende 5 dagen 'Hotel Agan' in de Gulhane wijk.
Niet veel tijd te verliezen. Het was tenslotte al een stukje in de namiddag.
We bezochten het meest bekende Byzantijnse bouwwerk van Turkije. De Aya Sophia: ooit een christelijke kerk, later moskee, nu museum. Het blijft nog altijd zeer indrukwekkend geheel. De immense koepel, de glasramen, de indrukwekkende mozaiëken, de onwezenlijke indruk van grootse ruimte, een mysterieus en majestueus complex.
Na het ondergrondse waterreservoir (336 pilaren) bezochten we de Blauwe Moskee. Met zijn 6 minaretten (enkel Mecca heeft er ook 6) en zijn immense voorplein is het de grootste Ottomaanse moskee. Het blauwe tegelwerk en de eindeloze aantallen hangende lampjes creëren een onwerkelijke sfeer.
Nog later (en al een flink eind in de namiddag) doen we de Kucuk Aya Sofia aan (ondertussen prachtig gerestaureerd, aangeleund bij de oude stadsmuren.
Moegelopen namen we de tramvay naar Kabatas en van daaruit via de tunnel naar Taksim, waar we een pub in gezellig decor vonden. Onze eerste (en niet de laatste) welverdiende Efes werd zonder één woord tot de bodem geconsumeerd. 2.50 euro voor een halveliter. Tijd voor een volgende. "Garson ?? Lutfen?...ikitane Efes...buyuk..evet.."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten