De prinseneilanden

Een lange boottocht. 20 km verder ligt een string van een 5 tal eilanden. De prinseneilanden. Vroeger niet direct een plezierplaats. Nee. Tegendraadse prinsen, amokmakers en andere 'ambetanterikken' werden ver van de bewoonde wereld geplaatst. In isolement. Jaren later zouden de Britten hetzelfde doen. Maar dan in Australië.
De eilanden zijn bijna volkomen verkeersvrij. Zelfs de fietsers hebben er 'no go' zones. De politie kijkt streng toe. Door de vele paarden hangt er een doordingende paardenmestgeur.

We wandelen het eiland rond. De zon is ongenadig. De flessen water worden in een minimum van tijd geleegd.

De bijna volkomen ingepakte moslimas doen aan pootje baden in de zee. Wat verderop flaneren jonge dames in flashy minuscule bikinis. Het contrast is (weeral) eens erg groot.

We nemen in de lokale lokanta ons middagmaal. Stevige corba ofte soep. Bonen. Kip. Rijkelijk besprenkeld met pittige chilivlokken. En brood. Veel brood.

Twee Hollanders 'eisen' in een eenvoudig theehuis de TV op. Holland speelt en dat moet de wereld geweten hebben. De TV wordt door de ollanders op hun wens afgesteld. Zij duimen naar ons dat Holland straks op 'hun' televisie zal spelen. Wij negeren hen op gepaste wijze. Wat een lef..