an end has a start ?

Tja. Aan alles komt een eind.
Een dagje meer zou ons goed zijn uitgekomen.

Er is immers zo veel te zien en te beleven.
Veel is veranderd. Veel is gebleven. De stad biedt een veel properder aanblik als vroeger. Straatvegers zijn overal en constant bezig. De voetpaden liggen er 'afgewerkt' bij. Het (nog steeds goedkope)openbare vervoer is fors en vooral efficiënter uitgebreid. De toeristische areas zijn 'toeristischer' geworden. Geen enkele bedelaar of plattelandssukkelaar in beeld. De politie is navenant aanwezig.

Ik heb enorm genoten van mijn kleine citytrip.
Ik was in aangenaam gezelschap.
Nu maar hopen dat de tegenpartij dit ook zo ervaarde.
..maar ik kom terug. Ooit.
En ik wacht zo lang niet meer....

grtn

toon

PS de weblog begint vanaf 10 juni 2010. U moet dus eerst (volledig onderaan) naar de OUDERE berichten gaan. Van dan af verloopt het chronologisch via 11, 12, 13, 14 tot 15 juni 2010.

De prinseneilanden

Een lange boottocht. 20 km verder ligt een string van een 5 tal eilanden. De prinseneilanden. Vroeger niet direct een plezierplaats. Nee. Tegendraadse prinsen, amokmakers en andere 'ambetanterikken' werden ver van de bewoonde wereld geplaatst. In isolement. Jaren later zouden de Britten hetzelfde doen. Maar dan in Australië.
De eilanden zijn bijna volkomen verkeersvrij. Zelfs de fietsers hebben er 'no go' zones. De politie kijkt streng toe. Door de vele paarden hangt er een doordingende paardenmestgeur.

We wandelen het eiland rond. De zon is ongenadig. De flessen water worden in een minimum van tijd geleegd.

De bijna volkomen ingepakte moslimas doen aan pootje baden in de zee. Wat verderop flaneren jonge dames in flashy minuscule bikinis. Het contrast is (weeral) eens erg groot.

We nemen in de lokale lokanta ons middagmaal. Stevige corba ofte soep. Bonen. Kip. Rijkelijk besprenkeld met pittige chilivlokken. En brood. Veel brood.

Twee Hollanders 'eisen' in een eenvoudig theehuis de TV op. Holland speelt en dat moet de wereld geweten hebben. De TV wordt door de ollanders op hun wens afgesteld. Zij duimen naar ons dat Holland straks op 'hun' televisie zal spelen. Wij negeren hen op gepaste wijze. Wat een lef..

Ortakoy cami - Gouden hoorn met Eyup en Pierre Lotti

Een lichte programmawijziging. De Golden Horn is voor later op de dag. De uurregeling van de ferry's 'verplicht' ons.

We maken een leuke crossover. Met de ferry eerst nar Uskudar. Bijna onmiddellijk de ferry terug naar de Europese zijde, naar Besiktas.
Met de bus verderop. We stappen te vroeg af, maar bereiken dan toch een van de mooist gelegen moskees van istanbul.

De Ortakoy cami. Aan de eerste Bosphorusbrug. Het is middag en Ortakoy is duidelijk nog niet ontwaakt. Veel zonnekloppers. Enkele jongeren plonsen het water in. We genieten van het prachtige lichtrijke interieur van de kleine maar charmante moskee.
Een oudere dame breit een trui. Beschermd achter het glas van de moskee. In volle lichtinval. Het lijkt wel een verschijning.
De kraampjes in de omgeving beginnen hun reuzenaardappelen op te vullen. Met alles en nog wat. Een knoest van een snack.

Met de bus terug naar Karakoy . Broodje vis op de levendige vismarkt. Glaasje vers geperste sinaasappel.

En op weg naar de Gouden Hoorn.
We laten ons meedrijven (!) in de mensenzee, richting heiligdom van Eyup, de vaandeldrager van Mohammed .Een van de belangrijkste bedevaartplaatsen in Turkije. We begroetten respectvol de tombes en verlaten achterwaarts gaand ( !! )de moskee.

Boven de heuvel, in het café van Pierre Lotti, bewonderen we het uitzicht.
Een drukgevulde dag wordt passend afgesloten in de Balik Pasaje in Taksim.
Ja daar waar ons stamcafe is....

Over de kruiden en grote Bazar via moskeeën en Harley Davidson naar Taksim

De kruiden 'Egyptische'bazaar is altijd een oog-en neusstrelend geheel.
De omgeving van de Yeni Cami ligt er opvallend rustig bij.
De Kapali Carsi ofte 'Grand bazar' is een regelrechte kleurrijke en niettemin sfeervolle toeristenval.
Enkele belangrijke moskeeën zijn jammergenoeg dicht. Eerder onbegrijpelijk in dit culturele hoofdstadjaar. Zo misten we de Syleymaniye en het befaamde theehuis van de Sehzade Mehmet Cami.

In Uskudar (Asian side) sluiten we voortijdig af. Genoeg moskeeën gezien en de warmte is onverbittelijk.
Niettemin doen we er nog een immens lange (voet)zoektocht over om de enigste en pas geopende Harley Davidson shop te vinden. Veel chroom, toeters en bellen en stevige prijskaartjes. Marnik vindt zijn droommodel maar 'vergeet' zijn portemonnee. Een monster van 47.000 euro notabene !